Bolivia
Door: JanDirk en Marank
Blijf op de hoogte en volg JanDirk
15 April 2010 | Peru, Cuzco
Hallo allemaal,
Na onze avonturen in Potosi en Sucre, hebben we het vliegtuig genomen naar La Paz. De vliegtuigen moeten er bij gebrek aan radar op zicht landen, dus vanwege de bewolking duurde het even voor het vliegtuig er was. Uiteindelijk konden we gaan en er volgde een spectaculaire vlucht met prachtig uitzicht over de bergen. In La Paz lag de luchthaven op 4000 meter, dus erg veel dalen hoefden we niet.
La Paz is echt een drukke stad en vooral het verkeer is er erg chaotisch. Regels zijn er niet. Wel lopen er figuren in zebrapakken rond die de automobilisten eraan moeten herinneren dat voetgangers soms over willen steken.
De tweede dag in La Paz was het vroeg opstaan. Om half 7 werden we verwacht bij het kantoortje waar we onze mountainbiketocht hadden geboekt. Na het ontbijt kregen we onze pakken en helmen uitgedeeld en werden we met de fietsen op het dak van de bus naar het beginpunt gebracht. Dit lag op 4700 meter. 64 km zou de tocht gaan duren en dit lijkt heel wat, maar erg veel beenspieractiviteit was niet nodig, want de route ging alleen bergafwaarts en eindigt rond de 1180 meter. Goede remmen waren wel belangrijk, maar we hadden prima fietsen gelukkig.
De eerste kilometers waren comfortabel over asfalt. We konden wat snelheid maken en van het uitzicht genieten, echt supermooi. Op een gegeven moment werd de weg grind en zand en moesten we steeds meer opletten. De weg, ook wel bekend als de most dangerous road in the world of ´the road of death´, begon nu flink te slingeren en liep langs diepe afgronden. De omgeving veranderde van koud, kaal en droog in een warme jungle-achtige omgeving. We stopten regelmatig om van het uitzicht te genieten en de handen even rust te geven (vanwege het remmen).
Ongelooflijk dat drie jaar geleden nog gewoon al het dagelijkse verkeer in twee richtingen over deze weg ging; bussen, vrachtwagens, auto´s, etc. In het verleden zijn er op deze weg ook de nodige ongelukken gebeurd, wat nog te zien was aan de vele gedenkkruisjes langs het pad. Nu is er inmiddels een betere weg voor het normale verkeer, dus tegenliggers hadden wij nauwelijks nu.
Na afloop gingen we onder inmiddels tropische omstandigheden lunchen en lekker zwemmen. Daarna volgde de terugweg met de bus, over de nieuwe weg gelukkig. De mooiste busreis ever!
De volgende dag La paz verder bekeken en ´s middags naar ´cholitas-wrestling´ geweest. Een soort lokaal vermaak waarbij mannen in rare tijgerpakken vechten met vrouwen in de lokale kledij. Echt supernep, maar soms ontstonden er nog spontane acties, waarbij de worstelaars over de dranghekken in het publiekk belandden...
De volgende dag vertrokken we naar Lake Titicaca, naar Copacabana. Hier hebben we lekker gerelaxed in ons hotel met uitzicht op het hoogste meer ter wereld (3800m) en hebben we een dag op Isla del Sol rondgelopen. Hier kon je met de boot naartoe en tijdens de wandeling van noord naar zuid kwamen we langs allemaal kleine boerderijtjes, alsof de tijd er had stilgestaan, zo primitief nog. Heel erg mooi en steeds prachtig uitzicht over Lake Titicaca en de bergtoppen erachter.
Gisteren zijn we met de bus naar Cuzco vertrokken, dus Bolivia hebben we achter ons gelaten...
Cuzco is een onwijs mooie stad met heel veel Inca-overblijfselen. Overmorgen zullen we Macchu Pichu gaan bezoeken.
Na het lezen van dit verhaal niet meteen denken dat JanDirk zijn carriere als schrijver wel kan vergeten... Nee, deze keer was ik het (Marank) die even een verhaaltje heeft geschreven en dat lukt me niet zo goed als JD...
Foto´s van onze huiveringwekkende tocht op de fiets volgen nog. Deze computer heeft een virus en die willen we niet weer op ons SD kaartje. Hopelijk morgen beeldmateriaal dus.
Het is ook tijd om te stoppen, want het is hier happy hour en onze nieuwe vriend Paul uit Ierland roept waar we blijven. (roept tegen iedereen; meet Jan, he´s a f**king lunatic!) En daar heeft ie gelijk in...
Groetjes van ons
Na onze avonturen in Potosi en Sucre, hebben we het vliegtuig genomen naar La Paz. De vliegtuigen moeten er bij gebrek aan radar op zicht landen, dus vanwege de bewolking duurde het even voor het vliegtuig er was. Uiteindelijk konden we gaan en er volgde een spectaculaire vlucht met prachtig uitzicht over de bergen. In La Paz lag de luchthaven op 4000 meter, dus erg veel dalen hoefden we niet.
La Paz is echt een drukke stad en vooral het verkeer is er erg chaotisch. Regels zijn er niet. Wel lopen er figuren in zebrapakken rond die de automobilisten eraan moeten herinneren dat voetgangers soms over willen steken.
De tweede dag in La Paz was het vroeg opstaan. Om half 7 werden we verwacht bij het kantoortje waar we onze mountainbiketocht hadden geboekt. Na het ontbijt kregen we onze pakken en helmen uitgedeeld en werden we met de fietsen op het dak van de bus naar het beginpunt gebracht. Dit lag op 4700 meter. 64 km zou de tocht gaan duren en dit lijkt heel wat, maar erg veel beenspieractiviteit was niet nodig, want de route ging alleen bergafwaarts en eindigt rond de 1180 meter. Goede remmen waren wel belangrijk, maar we hadden prima fietsen gelukkig.
De eerste kilometers waren comfortabel over asfalt. We konden wat snelheid maken en van het uitzicht genieten, echt supermooi. Op een gegeven moment werd de weg grind en zand en moesten we steeds meer opletten. De weg, ook wel bekend als de most dangerous road in the world of ´the road of death´, begon nu flink te slingeren en liep langs diepe afgronden. De omgeving veranderde van koud, kaal en droog in een warme jungle-achtige omgeving. We stopten regelmatig om van het uitzicht te genieten en de handen even rust te geven (vanwege het remmen).
Ongelooflijk dat drie jaar geleden nog gewoon al het dagelijkse verkeer in twee richtingen over deze weg ging; bussen, vrachtwagens, auto´s, etc. In het verleden zijn er op deze weg ook de nodige ongelukken gebeurd, wat nog te zien was aan de vele gedenkkruisjes langs het pad. Nu is er inmiddels een betere weg voor het normale verkeer, dus tegenliggers hadden wij nauwelijks nu.
Na afloop gingen we onder inmiddels tropische omstandigheden lunchen en lekker zwemmen. Daarna volgde de terugweg met de bus, over de nieuwe weg gelukkig. De mooiste busreis ever!
De volgende dag La paz verder bekeken en ´s middags naar ´cholitas-wrestling´ geweest. Een soort lokaal vermaak waarbij mannen in rare tijgerpakken vechten met vrouwen in de lokale kledij. Echt supernep, maar soms ontstonden er nog spontane acties, waarbij de worstelaars over de dranghekken in het publiekk belandden...
De volgende dag vertrokken we naar Lake Titicaca, naar Copacabana. Hier hebben we lekker gerelaxed in ons hotel met uitzicht op het hoogste meer ter wereld (3800m) en hebben we een dag op Isla del Sol rondgelopen. Hier kon je met de boot naartoe en tijdens de wandeling van noord naar zuid kwamen we langs allemaal kleine boerderijtjes, alsof de tijd er had stilgestaan, zo primitief nog. Heel erg mooi en steeds prachtig uitzicht over Lake Titicaca en de bergtoppen erachter.
Gisteren zijn we met de bus naar Cuzco vertrokken, dus Bolivia hebben we achter ons gelaten...
Cuzco is een onwijs mooie stad met heel veel Inca-overblijfselen. Overmorgen zullen we Macchu Pichu gaan bezoeken.
Na het lezen van dit verhaal niet meteen denken dat JanDirk zijn carriere als schrijver wel kan vergeten... Nee, deze keer was ik het (Marank) die even een verhaaltje heeft geschreven en dat lukt me niet zo goed als JD...
Foto´s van onze huiveringwekkende tocht op de fiets volgen nog. Deze computer heeft een virus en die willen we niet weer op ons SD kaartje. Hopelijk morgen beeldmateriaal dus.
Het is ook tijd om te stoppen, want het is hier happy hour en onze nieuwe vriend Paul uit Ierland roept waar we blijven. (roept tegen iedereen; meet Jan, he´s a f**king lunatic!) En daar heeft ie gelijk in...
Groetjes van ons
-
16 April 2010 - 17:51
Bert-Jan:
Hee Marank, laat je niet intimideren door de literaire kwaliteiten van die lunatic, jij hebt ook een leuk stukje geschreven! Ben benieuwd naar de ongetwijfeld gave foto's! -
17 April 2010 - 08:44
Anne:
Hoi luitjes,
Schitterend verhaal en schitterende plaatjes weer. Wat maken jullie een fantastische reis zeg! Jij kan ook goed schrijven hoor Mar! Niets op aan te merken. Hier een heerlijk voorjaarszonnetje!
Kus van jullie (schone) zus -
17 April 2010 - 10:11
Ankie:
Hoi,mijn zoon Thomas is ook weer voor langere tijd teruggekeerd naar cusco.Hij probeert daar met een bevlogen peruaan een museum voor moderne kunst en volkenkunde op te zetten.Grappig idee dat jllie daar nu ook zijn.veel plezier bij M.P. -
17 April 2010 - 14:48
Chris En Dinie:
Mooi verhaal Marank,bij jou weet je zeker dat het op waarheid berust,Jan Dirk wil er nog al eens wat bij verzinnen, dat heeft hij niet van mij hoor maar van zijn vader.
Prachtige foto,s maar wat eng als je met zo'n vaart naar beneden gaat.
liefs van ons. -
17 April 2010 - 19:40
Tonny Ijsseldijk:
HOI JAN-DIRK en MARANK -
17 April 2010 - 19:47
TONNY:
Geweldig wat een reisverslagen.Wat een enge fietstocht met zulke afdalingen.Wat hebben jullie al veel gezien!een fijne reis nog gewenst van uit Lettele groetjes TONNY. -
18 April 2010 - 07:30
Yaira:
Hoi Marank,
Gister met een vriendinnetje van de manege, Kiki, naar Dirkie geweest. We hebben eerst Dirkie uit de wei gehaald en daarna geborsteld,lang. Hij verhaard nog steeds! Daarna naar de bak. Hij had er alleen niet zo'n in! Hij wilde wel rustig stappen, maar bijna niet in draf. En mama kan er niet meer naast rennen. We allebei maar 2 rondjes kunnen draven. Toen Dirkie nog maar een borstel beurt gegeven. Ook hebben we een pasgeboren kalfje en pasgeboren lammetje gezien. En een kip pikte in mijn vinger!
Doeg Marank
Yaira -
18 April 2010 - 07:44
Birgit:
Hey Marank en JD,
Leuk verhaal weer!! Marank ook jij schrijft leuk!!
Dapper hoor die afdaling. Gelukkig waren jullie goed beschermd zo op de foto te zien. :-)
Veel plezier.
Liefs Birgit -
18 April 2010 - 07:51
Carlieke:
he mar en JD,
Ha, dat fietsen zou echt iets voor mij zijn. Jammer dat ik daar niet bij was ;) ook heerlijk weer hier hoor.. ik heb al flink liggen bakken in de tuin en gaan nu naar Scheveningen.. hoop dat mn bikini (die diep verstopt zit onder mn laagjessysteem) vandaag nog van pas komt.
t is maar goed dat jullie niet nu terugkomen met het vliegverkeer dat al dagen platligt.. hopelijk is de aswolk volgende maand weer weggetrokken!
x -
18 April 2010 - 20:12
Esther IJsseldijk:
Hoi JanDirk en Marank,
Ik heb al jullie verhalen met plezier gelezen, maar vond dit toch wel een berichtje waard! wat gaaf! en wat eng! en vooral wat onwijs mooi..
Jullie maken wel de reis van jullie leven als ik het zo lees en bekijk!
Geniet vooral en ik zal de foto's en verhalen met plezier blijven volgen
Ook van Gerard en Tineke heel veel groetjes zij lezen ook mee.
Groetjes, Esther
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
