Zweven door het cloudforest, vulkanen en koffie
Door: JD en Marank
Blijf op de hoogte en volg JanDirk
18 April 2018 | Costa Rica, Orosí
We zijn ruim twee uur bezig met alle kabels en ontmoeten nog wat mede-canopyers uit Californië. Een vrouw biedt spontaan aan dat we wel bij haar kunnen logeren als we volgende week naar Los Angeles gaan. (‘Gaan jullie in jullie auto slapen, nee toch?’) Zij woont daar, in Huntington beach nog wel, dus haar telefoonnummer en mailadres slaan we op. Wie weet.
Er is ook een Belgisch stel van een jaar of 60. Ze hebben gevraagd of er een canopytour met een paar lijntjes is, men had deze tour geadviseerd en nu zitten ze midden in deze adrenalinetour van 13 lange lijnen. Zij is doodsbang en hij ook. Hij moet vooral van haar en wil toch het mannetje blijven van het stel. Bevend en trillend gaan ze naar beneden. Weet niet of ze heel veel lol hebben gehad.
Na Monteverde twijfelen we even waar we onze laatste dagen in Costa Rica gaan doorbrengen: naar de Caribische kust is net iets te ver rijden voor drie dagen en er is nog zoveel ander moois ook. Uiteindelijk besluiten we de volgende ochtend naar de Poás vulkaan te rijden. Daar doen we ruim vier uur over en het is dan ook een teleurstelling als we op 2 kilometer van de ingang van het National Park op een road block stuiten. Een wannabe-militair-mannetje met Jeep (Jeweetwel van die types die soldaatje spelen in t weekend) staat er bij en zegt dat we niet verder mogen omdat de vulkaan al een jaar té actief is. Oeps, dat hadden we niet meegekregen. De lonely planet is anderhalf jaar oud en vermeldde dit nog niet...(Ja, dat kun je op internet opzoeken en dat doe ik dus nu achteraf, maar zelfs dan kom je er met veel moeite achter) Nou, dan maar een relaxmiddag en een plannetje maken voor morgen. We zitten in een soort alpenchalet-achtig hotelletje, met dunne muurtjes waardoor we onze buurman luidruchtig horen snurken (vast door de frisse berglucht). Nou ja snurken... zoiets heb je nog nooit meegemaakt. Het is een minuut stil en met een soort enorme brul begint hij dan aan een snurkkabaal van nog eens een minuut, daarna is het dan weer even stil. Gelukkig zijn er oordoppen. Het ziet er bijna wintersport-achtig uit, maar dan zonder sneeuw. Wel overal hout in het gebouw, dat is lekker flexibel in het geval van een aardbeving of vulkaanuitbarsting... zo legt de hotelmanager uit...
We verplaatsen ons de volgende dag naar Valle d’Orosi. Een groene vallei ten zuidoosten van San José, midden in de koffieregio. Onderweg er naartoe stoppen we bij een Haciënda waar op grote silo’s ‘Starbucks’ staat. We gaan even kijken en het blijkt een grote koffieplantage te zijn die voor Starbucks produceert. (‘Haciënda Alsacia es la unica finca de Starbucks en al mundo’, staat er op een groot bord. Ik vraag me dan wel af waar Starbucks al die koffie wereldwijd dan vandaan tovert, maar het zal wel de enige finca zijn die open is voor publiek...)
Het geheel ziet er chique uit, ze doen er rondleidingen (duur, slaan we over) en je kunt er ook zelf wat rondlopen en koffie drinken (lekker, doen we wel). Na deze koffiebreak rijden we verder, moeten ons even door de chaotische wegen rond de hoofdstad werken en komen dan weer in het groen uit. We hebben een simpel onderkomen in een geinig dorpje (Orosi) en lopen daar wat rond. We boeken een koffietour voor de volgende ochtend bij een organic farm in de buurt (leek ons leuker dan bij Starbucks). We worden hartelijk ontvangen door Erny en Linda. We nemen eerst even een kijkje bij de oude landrover en daarna begint de rondleiding. We leren over de koffie-arabica plant, de verschillende ziektes (schimmel) waar de planten gevaar door lopen en hoe ze dat zonder bestrijdingsmiddelen onder controle proberen te houden. Dat valt nog niet mee. Na de wandeling door de koffieplanten leren we hoe de bessen geplukt en schoongemaakt worden zodat de koffiebonen overblijven. Deze worden geselecteerd/ gesorteerd en gedroogd. Erny is een mooie vent, een soort met engineer omdat hij alle machines ongeveer zelf heeft gefabriceerd en onderhoudt. Uiteindelijk gaan we naar het proces van koffiebonen branden. Wat ruikt dat heerlijk! Natuurlijk proeven we ook koffie en nemen nog wat mee voor thuis. We zijn ruim 3 uur onder de pannen. In de middag bekijken we de omgeving, gaan naar een meer in de buurt en ruïnes van een oude kerk. Daarna vroeg naar bed en vroeg weer op want we gaan de Irazu vulkaan bezoeken. Vanwege de helderheid kun je daar het beste zijn zodra het National Park opent. Om half 7 zijn we onderweg en hoewel het geen onbewolkte dag is, zijn we blij dat we - eenmaal op 3432 meter aangekomen - in ieder geval zicht hebben op de kraterranden en het blauwgroene kratermeer. Aangezien je vrij hoog zit heb je bij onbewolkt weer kans op zicht op zowel de Caribische zee als de Pacific, maar dát geluk hebben we vandaag niet, dus dat denken we er dan maar bij. Tijdens onze terugweg naar San José zien we nog wel prachtige uitzichten en in de middag komen we bij ons hotel aan. Jaja, een hotel... aangezien we morgen naar de USA vliegen willen we onze auto opruimen, de tassen herpakken en goed uitgerust het vliegtuig in gaan. Weer een heel ander avontuur! JanDirk zal veel VW-bussen-mensen gaan opzoeken. Daarnaast gaan we natuurlijk ook lekker rondreizen door Californië en Oregon. Tot snel, nieuwe verhalen volgen binnenkort!
-
18 April 2018 - 22:14
Jan Elfrink:
Wederom een leuk verhaal van jullie belevenissen in Costa Rica. Ja, zo’n kilometerslange tour aan zo’n kabel hangen in de jungle lijkt mij persoonlijk leuk om te vertellen na de goede afloop, maar dat zou mij eerlijk gezegd zelf niet bekoren. De koffiebranderijen bezoeken lijkt mij aantrekkelijker en ik ben benieuwd hoe de koffie smaakt als jullie weer thuis zijn. Inmiddels zitten jullie in het vliegtuig naar Mexico-city en landen daar over ongeveer 2 uur. Nog eens 7 uur later hopen jullie in Los Angeles aan te komen. Ook weer een andere wereld waar jullie hopelijk leuke dingen gaan meemaken en zien. Veel plezier en wij hopen weer op mooie verhalen. -
19 April 2018 - 20:13
Yolanda Elfrink:
Ja wat een prachtig verhaal weer! Jullie hebben er ook hele leuke foto’s bij genomen en nu zijn jullie alweer in Los Angeles gearriveerd! Ook bijzonder om dat weer mee te gaan maken...
Wij hadden vandaag schitterend weer! 28 graden maar het schijnt wel van hele korte duur te zijn...Yori en Alex en Cas en Tobian in de sneeuw masr vandaag wel met een zonnetje...
Geniet nu maar weer van al het nieuwe dat jullie weer te zien krijgen en veel liefs van ons, Jan Yolanda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley