Feest!
Door: JanDirk
Blijf op de hoogte en volg JanDirk
12 Januari 2017 | Colombia, Salento
Na Pasto zijn we de volgende dag direct doorgereisd naar Popayan.
Een leuk Coloniaal stadje en ja hoor, ook daar was het carnaval en dat hebben we geweten. Wat kunnen die Colombianen feesten en wat zijn ze gastvrij.
Dezelfde middag direct rondgekeken rond het centrale plein. Muziek en veel eten op het plein, maar daarbuiten was het gewoon een gekkenhuis. Een soort schuimparty op straat waarbij iedereen elkaar onder spuit met spuitbussen met zeepsop. Hierna wordt je als je de echte kwajongens tegenkomt ook nog bekogeld met meel of smink. Toen we besloten ook door deze "zone" heen te lopen waren we al deels beklad. Maar toen we besloten ook een spuitbus te kopen was het helemaal feest. Het mooiste was toen er een cabrio door de menigte reed. Die heeft het geweten en is denk ik nog z'n interieur aan het stofzuigen. Terug in het hostal, smerig en wel met kleren aan onder de douche gegaan.
Die avond gingen we nog even naar het grote carnavalsfeest, een salsaconcert. Als ware amigos werden we in door de Colombianen ontvangen. Families ontfermden zich over ons, Deelden hun drank (veel locale anijsdrank ) en ze leerden ons de salsa. Ook zijn we ongeveer met iedereen van de familie en wat in de buurt kwam op de foto geweest (Moeder, zoon, vrienden van vrienden en ook met de kennis van de zus daarvan).
De dag erna wat kerken bezocht, door het stadje gelopen en onderweg een Colombiaanse dame ontmoet. We hebben haar meegenomen om te lunchen en ook zij kon het niet laten om meerdere maken foto's van ons drieën te maken. Nu wil haar hele familie onze Facebookvriend worden. s' Avonds weer naar het plein om alleen 'even te kijken' (jaja...). Mar had wat buitenlandse muntjes op zak. We kwamen een muntenverzamelaar tegen en toen we die wat muntjes gaven van Zuid-Afrika waren we natuurlijk dikke vrienden met de hele hoek van het plein. We kregen weer drank uit alle hoeken, een man kwam een prive-optreden geven op een fluit. Toen ik vroeg waar je de poncho's kon krijgen waar de locale mensen liepen werd er geroepen 'poncho's por gringo's' en kregen we beide een poncho. Dat we nu in klederdracht liepen vond men nog mooier. Nog meer anijsdrank en sterke verhalen in het Spaans, waar we natuurlijk geen reet van begrepen. Maar dat maakt men ook niet zoveel uit want men herhaalt hetgeen ze gezegd hebben gewoon nog een keer of 8. We zeggen gewoon vaak terug "colombia is heel heel goed (muy muy bien)" en dan kan je al niets meer verkeerd doen. Na de muntenverzamelaars wilden we op weg naar het hostel maar we werden weer gewenkt door twee bierdrinkende scholenbouwers. Hetzelfde verhaal herhaalde zich weer, nog meer amigos en nog meer foto's.
Volgende dag naar Salento in de koffieregio. Beetje relaxen en even geen feesten dachten we. Dikke file naar het stadje, en ja hoor het dorp bestaat 175 jaar. We belandden midden in een meerdaags festival.
s' Avonds toch nog 'even kijken' in het centrum. We kwamen terecht in een van de mooiste bars waar ik ooit ben geweest en dit moet ik echt even voor jullie beschrijven. Niet mooi qua beeldschoon, maar wel qua sfeer (voor alle terschellinggangers een soort grote "schotse vier"). Werkelijk geweldig. Stoffige flessen drank achter de toonbank, een heel oud jaren 50 espressoapparaat, doorhangende balken van het plafond, oude veelal lelijke scheefhangende schilderijen en dan overal de Colombiaanse mannen in verschillende mate van beschonkenheid. Sommige aan het biljarten, andere aan het kletsen en een enkele leest de krant. Dan nog de mannen die om de beurt de rol nemen als zanger en die de tango of salsa luid zingen als een ware Pavarotti. En echt heel goed. Dan nog de mannenpisbak die zich door middel van een soort douchegordijntje scheidt van de kroeg zelf. Mannen komen met hun gulp open achter het gordijn vandaan. En dan nog de eigenaar; een man met een grote glimlach en nog grotere cowboyhoed, die na het bestellen van het lokale 'poker' bier, zich bukt onder de toonbank, een paar koude kletsers te voorschijn haalt, maar ze niet overhandigd voordat hij met een doekje (met opdruk van de olympische spelen 1992) het condensvocht van de buitenkant van het flesje heeft geveegd. Echt machtig mooi was het. Zou ook echt wat voor jou zijn pa.
We komen binnen, Mar hoeft niks en gaat naar het toilet. Ik bestel het lokale bier. Voordat Mar terug is (3 minuten) heb ik al een nieuwe amigo ontmoet die voor mij al weer een biertje heeft besteld. Zo gastvrij...en daar gaan we weer. Anijsdrank, sterke verhalen, Marank wordt het salsadansen geleerd , enzovoort. Hij neemt ons mee uit eten aan het eind van de avond, wil alles betalen en nodigt ons uit om op zijn werk en bij hem thuis te komen mochten we later nog in Medellin komen.
De volgende dag doen we een koffietour op de fiets en komen aan bij een ecologisch boertje. De jongen die ons rondleidt is de 6de generatie die op deze 140 jaar oude slechts 4hectare grote boerderij zijn geld probeert te verdienen. Bestrijdingsmiddelen gebruikt men niet, hiervoor bespuit men de koffieplanten met peperwater getrokken van de chili's en met citronella water. De plantage is heel mooi want mandarijnen, bananen en advocado's groeien gewoon tussen de koffie. Aan het einde uiteraard ook koffie gedronken. Dan begint het te regenen en niet een beetje ook. We schuilen, maar de kraan staat vol open en kan niet meer dicht. Na een half uurtje gaan we fietsen. Het wordt een soort heroïsche klim naar het dorp toe zoals je wel eens in de tour ziet, Soms wel stukken met 30 cm diep water....
Volgende dag wandelen in de Valle de Cocora met kokospalmen van wel 60m. We huren laarzen. Dat blijkt handig want het eerste 1,5 uur gaat door kuitdiepe blubber. Na nog een uurtje door een mooi stuk nevelwoud komen we aan bij een huisje waar men kolibries voedt vanuit schaaltjes met suikerwater. Heel mooi. Je kan ze zelfs aanraken zo dichtbij. Af en toe scheren ze langs je hoofd. De terugweg gaat door de inmiddels mistige vallei. Weer een hele mooie dag.
Gisteren nog naar een ander koffiedorpje geweest 'Filandia', hier werden we door een koffiehandelaar binnengeroepen waar net een boerinnetje 4kg kwam brengen. Zo kleinschalig is het hier dus soms. Heel leuk.
Vandaag op weg in de bus naar Manizales. Meer koffie en meer natuur. We houden jullie op de hoogte!
Groetjes van ons.
Een leuk Coloniaal stadje en ja hoor, ook daar was het carnaval en dat hebben we geweten. Wat kunnen die Colombianen feesten en wat zijn ze gastvrij.
Dezelfde middag direct rondgekeken rond het centrale plein. Muziek en veel eten op het plein, maar daarbuiten was het gewoon een gekkenhuis. Een soort schuimparty op straat waarbij iedereen elkaar onder spuit met spuitbussen met zeepsop. Hierna wordt je als je de echte kwajongens tegenkomt ook nog bekogeld met meel of smink. Toen we besloten ook door deze "zone" heen te lopen waren we al deels beklad. Maar toen we besloten ook een spuitbus te kopen was het helemaal feest. Het mooiste was toen er een cabrio door de menigte reed. Die heeft het geweten en is denk ik nog z'n interieur aan het stofzuigen. Terug in het hostal, smerig en wel met kleren aan onder de douche gegaan.
Die avond gingen we nog even naar het grote carnavalsfeest, een salsaconcert. Als ware amigos werden we in door de Colombianen ontvangen. Families ontfermden zich over ons, Deelden hun drank (veel locale anijsdrank ) en ze leerden ons de salsa. Ook zijn we ongeveer met iedereen van de familie en wat in de buurt kwam op de foto geweest (Moeder, zoon, vrienden van vrienden en ook met de kennis van de zus daarvan).
De dag erna wat kerken bezocht, door het stadje gelopen en onderweg een Colombiaanse dame ontmoet. We hebben haar meegenomen om te lunchen en ook zij kon het niet laten om meerdere maken foto's van ons drieën te maken. Nu wil haar hele familie onze Facebookvriend worden. s' Avonds weer naar het plein om alleen 'even te kijken' (jaja...). Mar had wat buitenlandse muntjes op zak. We kwamen een muntenverzamelaar tegen en toen we die wat muntjes gaven van Zuid-Afrika waren we natuurlijk dikke vrienden met de hele hoek van het plein. We kregen weer drank uit alle hoeken, een man kwam een prive-optreden geven op een fluit. Toen ik vroeg waar je de poncho's kon krijgen waar de locale mensen liepen werd er geroepen 'poncho's por gringo's' en kregen we beide een poncho. Dat we nu in klederdracht liepen vond men nog mooier. Nog meer anijsdrank en sterke verhalen in het Spaans, waar we natuurlijk geen reet van begrepen. Maar dat maakt men ook niet zoveel uit want men herhaalt hetgeen ze gezegd hebben gewoon nog een keer of 8. We zeggen gewoon vaak terug "colombia is heel heel goed (muy muy bien)" en dan kan je al niets meer verkeerd doen. Na de muntenverzamelaars wilden we op weg naar het hostel maar we werden weer gewenkt door twee bierdrinkende scholenbouwers. Hetzelfde verhaal herhaalde zich weer, nog meer amigos en nog meer foto's.
Volgende dag naar Salento in de koffieregio. Beetje relaxen en even geen feesten dachten we. Dikke file naar het stadje, en ja hoor het dorp bestaat 175 jaar. We belandden midden in een meerdaags festival.
s' Avonds toch nog 'even kijken' in het centrum. We kwamen terecht in een van de mooiste bars waar ik ooit ben geweest en dit moet ik echt even voor jullie beschrijven. Niet mooi qua beeldschoon, maar wel qua sfeer (voor alle terschellinggangers een soort grote "schotse vier"). Werkelijk geweldig. Stoffige flessen drank achter de toonbank, een heel oud jaren 50 espressoapparaat, doorhangende balken van het plafond, oude veelal lelijke scheefhangende schilderijen en dan overal de Colombiaanse mannen in verschillende mate van beschonkenheid. Sommige aan het biljarten, andere aan het kletsen en een enkele leest de krant. Dan nog de mannen die om de beurt de rol nemen als zanger en die de tango of salsa luid zingen als een ware Pavarotti. En echt heel goed. Dan nog de mannenpisbak die zich door middel van een soort douchegordijntje scheidt van de kroeg zelf. Mannen komen met hun gulp open achter het gordijn vandaan. En dan nog de eigenaar; een man met een grote glimlach en nog grotere cowboyhoed, die na het bestellen van het lokale 'poker' bier, zich bukt onder de toonbank, een paar koude kletsers te voorschijn haalt, maar ze niet overhandigd voordat hij met een doekje (met opdruk van de olympische spelen 1992) het condensvocht van de buitenkant van het flesje heeft geveegd. Echt machtig mooi was het. Zou ook echt wat voor jou zijn pa.
We komen binnen, Mar hoeft niks en gaat naar het toilet. Ik bestel het lokale bier. Voordat Mar terug is (3 minuten) heb ik al een nieuwe amigo ontmoet die voor mij al weer een biertje heeft besteld. Zo gastvrij...en daar gaan we weer. Anijsdrank, sterke verhalen, Marank wordt het salsadansen geleerd , enzovoort. Hij neemt ons mee uit eten aan het eind van de avond, wil alles betalen en nodigt ons uit om op zijn werk en bij hem thuis te komen mochten we later nog in Medellin komen.
De volgende dag doen we een koffietour op de fiets en komen aan bij een ecologisch boertje. De jongen die ons rondleidt is de 6de generatie die op deze 140 jaar oude slechts 4hectare grote boerderij zijn geld probeert te verdienen. Bestrijdingsmiddelen gebruikt men niet, hiervoor bespuit men de koffieplanten met peperwater getrokken van de chili's en met citronella water. De plantage is heel mooi want mandarijnen, bananen en advocado's groeien gewoon tussen de koffie. Aan het einde uiteraard ook koffie gedronken. Dan begint het te regenen en niet een beetje ook. We schuilen, maar de kraan staat vol open en kan niet meer dicht. Na een half uurtje gaan we fietsen. Het wordt een soort heroïsche klim naar het dorp toe zoals je wel eens in de tour ziet, Soms wel stukken met 30 cm diep water....
Volgende dag wandelen in de Valle de Cocora met kokospalmen van wel 60m. We huren laarzen. Dat blijkt handig want het eerste 1,5 uur gaat door kuitdiepe blubber. Na nog een uurtje door een mooi stuk nevelwoud komen we aan bij een huisje waar men kolibries voedt vanuit schaaltjes met suikerwater. Heel mooi. Je kan ze zelfs aanraken zo dichtbij. Af en toe scheren ze langs je hoofd. De terugweg gaat door de inmiddels mistige vallei. Weer een hele mooie dag.
Gisteren nog naar een ander koffiedorpje geweest 'Filandia', hier werden we door een koffiehandelaar binnengeroepen waar net een boerinnetje 4kg kwam brengen. Zo kleinschalig is het hier dus soms. Heel leuk.
Vandaag op weg in de bus naar Manizales. Meer koffie en meer natuur. We houden jullie op de hoogte!
Groetjes van ons.
-
12 Januari 2017 - 21:33
Yorianne:
Wat een verhaal weer en zo vermakelijk beschreven. -
12 Januari 2017 - 21:41
Yorianne:
Wat een verhaal weer en zo vermakelijk beschreven -
12 Januari 2017 - 21:46
Yorianne:
Wat een verhaal weer en zo vermakelijk beschreven!
(Ik zie dat er net steeds maar 1 regel is gepost, misschien crasht ie op mijn lachende smiley, dus probeer het nog 1 x opnieuw...)
Het klinkt als een heel hartelijk volk en leuk om zo onthaald te worden in het vrolijke feestgedruis. Amigo daar en amigo hier, wat smaakt er beter, de anijsdrank of het bier?
En was de koffie lekker pittig? Wel een goede methode peperwater met citronella!
Heel veel plezier in Manizales en Medellin.
XX vanuit ook een heel regenachtig Uitgeest -
12 Januari 2017 - 22:39
Remy:
Geweldig! -
13 Januari 2017 - 10:36
Tonny Ijsseldijk:
Hallo vakantie gangers,
Wat leuk jullie verhaal en wat een feest overal.
Ik ben nog wat verhalen achter maar ik zie ook van die geweldige foto,s.
Heerlijk genieten maar.
groetjes Wim en Tonny. -
13 Januari 2017 - 15:17
Yolanda :
Wat een mooi verhaal weer, we zien het voor ons en jullie worden dus wel van alles voorzien daar!
Weer heel anders dan in Ecuador. Hier lag gister sneeuw maar ging weer over in regen .
Fijn weekend liefs van hier Jan en Yolanda -
14 Januari 2017 - 20:43
Pim:
Fantastische verhalen! -
14 Januari 2017 - 22:40
Anne:
Volgens mij hebben jullie het bijzonder gezellig daar in Colombia! Bij thuiskomst maar snel een borrel doen in de Schotse om dat gevoel vast te houden :) x Anne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
